Ribbon Cutting

Sa tuwing kami'y nagluluto merong nilalang na pumupwesto sa likod. Click nang click sa cellphone habang naglalagay kami ng lahok. Akala namin nagte-text ngunit malayo pala sa ganoon. Kumukuha pala cya ng picture! Para ma-i-blog daw nya sa susunod na hapon. Blog? Ano yun? Kung hindi mo alam, magpabaril ka na lang sa Luneta kesa sa mairita pa ako sa pagpapaliwanag sayo ngayon.

Daig ka pa ni Lola Techie. Idol ko talaga siya. Sana ganyan din lola ko pero saglit, hindi yan ang topic ko ngayon.

Ano nga pala? Ay, oo...ang nilalang na lagi kaming bina-blog. Matiyaga siyang nagpo-post araw-araw at laging natutuwa. Bakit nga ba nde ko rin ito gawin at baka sakaling ako'y matuwa rin? Kaya't ako'y napaisip at nagmuni-muni. Ano bang pwede kong likhain?

Ako'y pumikit. Humikab. Nagkamot ng tiyan.

Hindi pala madaling umisip ng magandang isulat. Medyo na-stress ako at napagod. Ayoko ng ganon. Stress na sa trabaho, stress pa rin sa libangan. Kaya napagnilay-nilayan kong huwag na lang alalahanin. Bahala na, basta't mag-enjoy lang.

Kaya simula sa gabing ito, akin nang opisyal na binubuksan ang kauna-unahan kong blog site. (para-'in' na rin ako XD ) Marami pong salamat sa nag-tiyagang nagbasa at magbabasa pa sa hinaharap. Kung meron man.

(>.<) Haaaaa? Ano daw? (>.<)
Ano nga kaya? Kaw, ano sa tingin mo?
.
.
.
Nyahahahahaha!